Як брюнеткаи зебо муддати тӯлонӣ дар як бача чашм дошт. Барои дилхушӣ кардани ӯ, вай мисли як зан либос мепӯшид. Ва ҷасади ӯ дер наомад. Ҳама сӯрохиҳои вай аллакай бо ангуштҳо ва забонҳо гарм карда шуда буданд, сӯрохиҳои тар барои истифода омодаанд. Ва он фаъол буд. Оё вай аз ин хурсанд буд? Албатта, ин аз шавқу ҳавасе маълум буд, ки вай бо он ҳаракат мекард. Аккорди ниҳоӣ... ва конча аз рӯи ӯ ба синааш чакид. Э, ман ҳам ба ӯ чанд нӯги дигар медодам!
Эй кош, чӣ тавр дӯсти вай пазмон ҷинсӣ, вай ба таври равшан намерасид хурӯс. Хушбахтона дӯсти сиёҳаш ба ӯ кӯмак кард, ки аз набудани алоқаи ҷинсӣ халос шавад. Ман ҳеҷ гоҳ касеро надидаам, ки ин қадар гурусна ба дик бошад.