Як брюнеткаи зебо муддати тӯлонӣ дар як бача чашм дошт. Барои дилхушӣ кардани ӯ, вай мисли як зан либос мепӯшид. Ва ҷасади ӯ дер наомад. Ҳама сӯрохиҳои вай аллакай бо ангуштҳо ва забонҳо гарм карда шуда буданд, сӯрохиҳои тар барои истифода омодаанд. Ва он фаъол буд. Оё вай аз ин хурсанд буд? Албатта, ин аз шавқу ҳавасе маълум буд, ки вай бо он ҳаракат мекард. Аккорди ниҳоӣ... ва конча аз рӯи ӯ ба синааш чакид. Э, ман ҳам ба ӯ чанд нӯги дигар медодам!
Мавзӯи дӯстдоштаи ман ин ҷинси гурӯҳӣ бо духтари осиёӣ мебошад. Оё дуруст аст, ки онҳо дар ҳақиқат дар он ҷо сахт ҳастанд? Ҳамеша кунҷковӣ буд, аммо то ҳол фурсат наёфтааст. Умедворам, ки ман рӯзе имконият пайдо мекунам.